تشک بازی(پلی جیم) چوبی کودک

داستان مریم و پلی جیم

نیما مدام بی‌قراری می‌کرد و گریه‌هایش لحظه‌ای قطع نمی‌شد. مریم که خسته از بی‌خوابی و کارهای خانه بود، دیگر نمی‌دانست چه کند. هر بار که می‌خواست لحظه‌ای استراحت کند، نیما دوباره بهانه می‌گرفت. تا اینکه یک روز تشک بازی چوبی نوزاد را جلویش گذاشت و نیما را روی آن خواباند. ناگهان، صدای گریه‌ها قطع شد. چشمانش با کنجکاوی به اسباب‌بازی‌های آویزان دوخته شد و دست‌های کوچکش را برای گرفتن آن‌ها دراز کرد. مریم با لبخندی از سر آرامش به او نگاه کرد. برای اولین بار بعد از مدت‌ها، می‌توانست با خیال راحت نفس بکشد، در حالی که نیما غرق در دنیای کوچک و جذاب خودش بود.

آرین با ذوق به تاب خیره شد و دستش را روی گوش‌های نرم خرس کشید سپس با کمک پدرش روی تاب نشست و شروع به تاب خوردن کرد. تاب با حرکت آرامش، او را به دنیایی از خیال برد. کمی بعد، چشم‌هایش سنگین شد و همان‌جا به خواب رفت. در رویاهایش، او و تدی با هم به دشت‌های پر از عسل و ابرهای نرم رفتند، از روی رودخانه‌ها می‌پریدند و قهقهه می‌زدند. آرین دیگر حس تنهایی نمی‌کرد؛ تدی نه فقط یک تاب، بلکه بهترین دوست او شده بود.